Finał

„Z trzydziestu sześciu metod uniknięcia katastrofy najlepsza pozostaje ucieczka.”

                                                                                    - Anonim 

01x22

Smacznie sobie spałam w łóżku Damona . Żaden hałas nie zagłuszał tej idealnej ciszy , a ja leżałam spokojnie , wtulona w starszego Salvatore , aż tu nagle właśnie on postanowił popełnić przepotworny błąd .

-          Heidi ! – wrzasnął prosto do mojego ucha (no dobra może nie wrzasnął tylko powiedział trochę głośniej moje imię, co nie zmienia faktu , że robienie tego podczas mojego snu jest surowo zabronione), a ja gwałtownie się podniosłam

-          Czego ?! Co za samobójcze myśli kazały ci mnie budzić ? 

-          Chcesz mnie zabić ? Już mnie nie kochasz ? – przybliżył się do mnie, wyszczerzył zęby, po czym zrobił piesiowatą minę

-          A)To , że mnie budzisz jest twoją jedyną wadą i B) nie lubię się tobą dzielić – niemal widziałam te znaki zapytania w jego oczach - Taka jedna mała osóbka, która niezmiernie mnie denerwuje. E-L-E-N-A - przeliterowałam

-          Znowu ? – westchnął i powtórnie się położył

-          Tak , znowu . A tak w ogóle , wiesz ,że niedługo wyjeżdżam ? – po tej rewelacji natychmiast się podniósł, a ja wstałam z łóżka i podeszłam do komody

-          CO ? Jak to ?

-          Tak to . Normalnie . Już i tak siedzę u ciebie stanowczo za długo . Jeszcze się przyzwyczaisz .

Wyjęłam ubrania z szuflady i miałam zamiar odejść . Odwróciłam się, a za mną stał Damon. 

-          Nie musisz wyjeżdżać . – miał stanowczą minę

-          O tym właśnie mówię. – wyminęłam go i stanęłam przed drzwiami do łazienki - Muszę. Jeżeli spędzam z tobą za dużo czasu to za bardzo się do ciebie przywiązuję.

Ledwo to powiedziałam i zamknęłam za sobą drzwi do pomieszczenia . Westchnęłam i momentalnie posmutniałam. Z oka poleciała mi pojedyncza łza . Tak trzeba …

Patrzyłam na Stefana i Damona wpatrujących się w Elenę . Boże … W tym stroju z epoki wygląda zupełnie jak Katherine . Ta sukienka, kręcone włosy… Gdybym nie znała prawdy to od razu bym powiedziała, że to ta wredna suka .

Nie gap się tak . – przesłałam Damonowi myślą po czym wskoczyła na niego .Tak wiecie , na barana . Ocknął się z uroku sobowtóra, przekręcił głowę i pocałował mnie . Zeskoczyłam z niego. Elena i Stefan patrzyli się na nas . Jak zwykle .

Rozpuszczone włosy falowały mi na wietrze. Byłam ubrana w grafitowe rajstopy na to krótkie, postrzępione spodenki ,do tego czarne botki na koturnie, wiązane . Góra to biała asymetryczna bluzka i długi brązowy sweter. Pozwoliłam założyć sobie jeszcze średnich rozmiarów , czarny krzyż na rzemyku. Zawsze mnie to bawi.

-          Chodźmy się zabawić. – uśmiechnęłam się do starszego wampira

-          Cokolwiek sobie życzysz, Heid .

Powiedział i mocno mnie pocałował. Potem zostawiliśmy Stefana i Elenę i poszliśmy się zabawić. Tak jak to my się bawimy.   

Zmyłam się po końcu parady. Zostawiłam Damonowi list. Leżał sobie spokojnie na jego łóżku pod książką . „Zew krwi” Jack London . Taki mały żart. Na poprawę nastroju … przed przeczytaniem listu.

Damon . Musiałam wyjechać . Jak zawsze .

Musimy ułożyć sobie życie . Musisz .

                                   A ja nie mogę ci w tym przeszkadzać .

                           Widzę ,że już prawie odpuściłeś sobie Katherine .

                                   Kiedy znajdziesz sobie nową miłość … 

                                 To będę się cieszyć z twojego szczęścia , 

                                ale nie mogę być przy tobie cały czas . 

                                    Lubię cię mieć tylko dla siebie .

                           Jestem samolubna i nienawidzę się dzielić .

                                  Wiesz o tym . Tak będzie lepiej .

    Będę tęsknić, do zobaczenia za rok.

     Wredna suka, która cię kocha

                                   Heidi

Byłam w samolocie, mieliśmy już lądować, kiedy coś poczułam . Ogień . Wszędzie był ogień. Drażniący dym wypełniał moje płuca i pogarszał widoczność. Nie byłam już w samolocie, tylko w jakiejś piwnicy.  Stałam kilka kroków od Damona . Jeszcze trochę i spłonie .

– Nie ! – krzyknęłam i już miałam rzucić się mu na ratunek , kiedy … Wizja zniknęła .

                                                                           ***
Hejka ! ;) Wiem , że strasznie krótko , ale nie chciałam zbyt dużo pokazać żeby Heidi nie znalazła sobie powodu do zostania ;P
Mam niespodziankę ... Wreszcie znalazłam zdjęcie , które wręcz idealnie obrazuje Heidi jaką sobie wyobrażałam! Myślałam , że to nie możliwe , ale jednak udało się ;D A oto ona :

Mam nadzieję , że nie jest jakimś kompletnym rozczarowaniem ;) Jeżeli mój mały pomocnik da radę to pokażę jeszcze zdjęcie Heidi z przeszłości .
Kolejna sprawa to gify i obrazki . Mam je wstawiać czy przeszkadzają i są niepotrzebne ? Odpowiedzi w komentarzu . Mi osobiście pasują i lubię je w waszych opowiadaniach , choć wolę same gify , ale nie zawsze można znaleźć ;)
Jak wam się podobała premiera The Originals i 5 sezonu Pamiętników Wampirów ? Ja się jaram jak nie wiem co ^^ Choć przyznam , że oczekiwałam czegoś więcej , ale to może przez tak długie czekanie , ale nie narzekam.
Tradycyjnie namawiam też do zostawiania mi linków do waszych blogów i komentowania :)
Okey to tyle i do napisania 

Bye;*