Wiem

„ Naturalne konsekwencje nienaturalnego początku . ”

- Jane Austin  

01x17

Obudziłam się we wspaniałym nastroju . Nic mnie już nie bolało i wszystko doskonale się zagoiło . Wczoraj wieczorem Damon nie zasnął dopóki nie zobaczył ,że wszystkie moje rany się zagoiły . Ja i tak nie spałam , wszystko mnie bolało ,więc dopiero kiedy wszystko było tak jak powinno być z moim ciałem, mogłam trochę się zdrzemnąć.

-          Jak się czujesz ?

-          Cudownie. – wymruczałam mu do ucha

-          To dobrze. – odetchnął z ulgą

-          Nie przesadzaj . Nie było ze mną ,aż tak źle .

-          Było , było . Nie kłuć się ze mną .- powiedział i pocałował mnie przeciągle .

Położyłam się na niego ,a on zaczął się bawić końcówkami  moich włosów .

-          Marnujemy czas .Skupmy się na wymyśleniu sposobu na pozbycie się Pearl i wampirów .

Wtedy właśnie Damon wyszedł z pokoju i wpadł na mnie .

-          Cicho . Próbuję podsłuchiwać .

-          Przecież mogłaś wejść do pokoju .

/- Jak to ? Mi nic nie grozi . Mam Damona ,egoistycznego psychopatę ,po  swojej stronie .

 - To ci pocieszenie . /

-          Nie przepadam za Eleną . A propos , patrz .

Odciągnęłam Elenę od Stefana i wpiłam się w jej szyję .

-          Nie ! – usłyszałam krzyk obu Salvatorów .

Podbiegli do mnie i próbowali mnie odciągnąć od ich dziewczyny . Spodziewałam się tego . Stefanowi dałam kopa prosto w brzuch ,a Damona odepchnęłam ręką . Odessałam się od szyi Eleny i zwróciłam się do braci .

-          Co wy sobie myśleliście do cholery ?!

-          Co my sobie myśleliśmy ? Co ty robisz ? – powiedział Damon .

Złapałam Elenę za kark . Jeden płynny ruch i będzie po niej .

-          Co ja robię ? Oszukaliście mnie !  - cofnęłam się ,tak żeby móc patrzeć na obydwu braci .

-          Nic ci nie zrobiliśmy. – spojrzał na brata – Damonie , co zrobiłeś ?

-          Heidi ,uspokój się .

Wybuchnęłam śmiechem .

-          Nic mi nie zrobiliście ? O wiesz ,podpowiem ci . Miała długie blond włosy , była zawsze wesoła i uwielbiała bon jovi .

-          Lexi . – wyszeptał Stefan .

-          Tak , Lexi . Brawo zgadłeś .

-          Elena nie miała z tym nic wspólnego , puść ją . To Damon ją zabił .

-          O ja to wiem ! Wiem ,  że to on ją zabił . A ty dotrzymałeś jego sekreciku ! Mogłeś mi powiedzieć ! Lexi była moją siostrą !

Bracia zamarli , ale Damon zaraz oprzytomniał .

-          Nie mogła być twoją siostrą . Byłaś od niej starsza .

-          Jej rodzina mnie przygarnęła . To ja ją przemieniłam .

-          Błagam cię , Heidi . Puść Elenę .- odezwał się Stefan

-          Ona jest tylko narzędziem . To sposób na dostanie się do ciebie . No cóż nie ma tu Katherine ,ale to nic . Wiesz co Damon ? Ja wiedziałam ,że nie ma jej w grobowcu ! Dlatego rzuciłam się na Elenę kiedy pierwszy raz ją spotkałam . Ona ma cię gdzieś ! Widziałam jak uciekała ! Podeszła do waszych martwych ciał ,a w zasadzie tylko do ciała Stefana . Nie kochała cię ! Nie tak jak jego !

Wiedziałam ,że go ranię . Po części chciałam tego . Chciałam żeby cierpiał tak jak ja po stracie mojej przyszywanej siostry ,ale z drugiej strony … To był ten sam Damon ,którego kochałam i nie chciałam żeby kiedykolwiek stało mu się coś złego .

Rozgryzłam swój nadgarstek i napoiłam krwią Elenę .

-          Nie ! – powtórnie krzyknęli

-          Nasza słodka , irytująca Elena . Wiesz co ? Nie lubię cię . Za bardzo to wszystko przypomina mi sprawę z Katherine .

Wypuściłam ją ze swojego morderczego uścisku i popędziłam na górę . Stefan wziął Elenę w ramiona ,a Damon pobiegł za mną .

Siedziałam na łóżku Damona z pochyloną głową . Wbrew mojej woli ,łzy płynęły mi po policzkach . Wszedł do pokoju i przykucnął przede mną .

-          Jak mogłeś ?

-          Przepraszam . Nie wiedziałem o tobie i Lexi .

Wziął mnie w ramiona i mocno przytulił powtarzając cały czas – Tak mi przykro - ,a ja płakałam i wrzeszczałam w jego ramię .

-          Gdzie byłaś ? Szukałem cię .

Nic nie odpowiedziałam , tylko nadal siedziałam na jego łóżku .

-          Porwali Stefana .

Podniosłam na niego wzrok .

-          Ale nic mu nie jest . Elena , Alaric i ja wyrwaliśmy go stamtąd .

-          To dobrze . - odetchnęłam

-          Ta … Tyle ,że wypił większość moich zapasów ludzkiej krwi .

-          To już gorzej . – odpowiedziałam smutnym głosem i położyłam się.

Z nadludzką szybkością znalazł się przy mnie . Przytulił mnie .

Wybacz mi . Tak bardzo cię przepraszam .

Wtedy mnie pocałował i zobaczyłam wszystko bez ogródek . Wszystko co się wydarzyło od naszego ostatniego spotkania ,a on zobaczył wszystko co spotkało mnie . Zazwyczaj robiliśmy takiego buziaka na naszym pierwszym spotkaniu po roku .

Zobaczyłam także powód dla którego zabił Lexi . Nie tylko ten ,który podał Stefanowi ,ale także to co nękało go od lat 70.

Nie dla tego mu wybaczyłam . Wybaczyłam mu ,ponieważ go kochałam i potrzebowałam . Oprócz Lee , był jedyną osobą na świecie ,która tak dobrze mnie znała , która umiała wywołać u mnie chęć do życia i zabić nudę wiecznego życia . Przeżyliśmy razem tak wiele ,że nie potrafiłabym sobie poradzić bez świadomości ,że on zawsze jest i zawsze jest gotowy mi pomóc ,a nawet oddać za mnie życie .

Wybaczam ci .
                                                                         ***
Hejka :)
W związku z rozpoczętym już rokiem szkolnym , zajdzie tu pewna zmiana , a mianowicie od tej pory będę dodawać posty raz na tydzień . Ewentualnie jeżeli znajdę czas , to będzie to dwa razy , ale raczej raz .
Pozdrawiam i do napisania ;)
Bye ;*