Trochę o przeszłości

„ Przeszłość jest znana , a przyszłość niepewna. ” 

                                      - Małgorzata Gutowska Adamczyk

01x16

Okey, niech was nie zmyli to co pisałam ostatnio . Tak jak Heidi mówiła do Caroline : Damon i ona są naprawdę dobrymi kumplami i nic więcej . Jasne kochają się ,ale to tak „po przyjacielsku”. To jedziemy dalej .

                                                                        ***

Damon potrząsnął mną .

-          Co do …

Gwałtownie mnie pocałował .

-          Budzę cię od dziesięciu minut .

-          Było od razu przejść do całowania . Wiesz jak w Śpiącej Królewnie .

-          Jestem twoim księciem ?

Tymczasowym . Wiesz ,wolę Lea . – puszczam do niego oczko i wstaję . Nakładam na siebie swój zwiewny, przezroczysty, czarny  szlafroczek ,oprócz niego mam na sobie tylko swoją piżamkę ( To jak zwykła czarna bielizna tylko ,że stanik i dół są połączone pojedynczą warstwą czarnego szyfonu ,a dół to majtki ,a do nich przyczepiona jest czarna ,mini mini ,koronkowa spódniczka )

-          Właśnie co u niego ?

-          Właściwie to nie wiem . Dawno u niego nie byłam . Wiesz Lee jest z Lexi , nie ze mną . – uśmiechnęłam się kwaśno – A raczej był .

Jak już pewnie załapaliście chodzi o Lee , czyli byłego chłopaka Lexi ,  zważywszy na to ,że ona umarła . Pomiędzy nią , Lee i mną było coś w rodzaju trójkąta . Tyle tylko ,że nie chcieliśmy żyć sobie wszyscy razem aż po wsze czasy. Każda z nas chciała mieć Lee tylko dla siebie . Był człowiekiem , w którym się zakochałyśmy . Lexi go przemieniła .

-          Idę się nawalić

-          A ja z tobą .

W salonie był Stefan . Nie mogłam nie zauważyć ,że patrzył na mój strój .

Przytuliłam go i pocałowałam .

-          Hej Stef . – wymruczałam mu do ucha .

-          Cześć Heidi . - zesztywniał

-          Oj nie bądź taki markotny . – powiedziałam nalewając trunku dla siebie i Damona

-          Mogłabyś się ubrać ? – zignorował to co powiedziałam

-          Przecież jestem ubrana . Błagam cię Stef , zawsze tak u was chodzę . Powinieneś się przyzwyczaić .

Pokręcił tylko głową i zaczął zagadywać Damona ,który go skrupulatnie spławiał . Chwilę potem poszedł do szkoły .

-          Witaj .

-          Eee… Hej … Znamy się ?

-          Ależ jak najbardziej nie ,ale właśnie się poznajemy . Jestem Heidi .

-          Jack . – podaje mi rękę i patrzy w oczy . To za łatwe .

-          Nie boisz się mnie .

-          Nie boję się ciebie .

-          Chodź ze mną .

Poszliśmy do domu Salvatorów .

-          Hejka , wróciłam z żarciem ! – krzyczę na cały dom i kieruję się do salonu - O mój boże !

Podbiegam do Damona który nie ma oczu tylko dwie krwawe plamy na ich miejscu .

-          Jak się czujesz ? Kto ci to zrobił ? Jak to się stało ?

-          W porządku już się goi .

Posadziłam go na sofie . Jack cały czas stał przed wejściem do salonu .

-          Co się stało ?

-          Odwiedziła mnie Pearl i jej córunia Anna . Pearl była przyjaciółką Katherine . Chce żebym dla niej szpiegował radę . Pragną odzyskać miasto .

-          Nie dobrze . Jest starsza od ciebie i Stefana .

-          Ale nie od ciebie , mimo to nie idź za nią . Nie mścij się , jasne ?

-          Czemu nie ?

-          Bo ja tak mówię ,a to mnie zaatakowała nie ciebie . Wiem ,że jesteś od niej starsza ,ale ona ma przy sobie dwadzieścia pięć wampirów . Nie chce się o ciebie zamartwiać . Obiecaj ,że nie będziesz się na niej mściła . – wzdycham

- Obiecuję .

Wkrótce potem Damon poszedł do baru ,a ja i Jack trochę się zabawiliśmy . Żeby było zabawniej robiliśmy to w pokoju Stefana ,zostawiając mu przy okazji prawie mały bałagan .

Jack smakował wyśmienicie . Chyba miał grupę krwi  0 Rh- . Uwielbiam ją . Niestety Rh- jest rzadsze od Rh+ ,ale i tak najgorzej mają miłośnicy AB Rh- (najrzadziej występująca krew ) . No co ? Wiem co jem , poza tym żyję już szmat czasu . Zdążyłam się sporo nauczyć , nie to co większość ludzi .

Właśnie skończyłam z Jackiem i zeszłam razem z nim na dół żeby odprowadzić go do wyjścia . Ja jak zwykle w samej bieliźnie i moim szlafroczku . Usłyszałam ,że ktoś jest w salonie ,więc się tam skierowałam (Jack podążał za mną jak cień ) . Wszyscy patrzyli właśnie na Damona jakby przed nimi tańczył ,cały goły . Nie , nie patrzyli na niego z zachwytem tylko ze zgorszeniem . Wparowałam do pokoju ,krzycząc swoje : Heeej .

Wszyscy skierowali swoje zgorszenie na mnie . Pewnie przez mój strój . Caroline udawała ,że mnie nie zna , tak jak jej kazałam .

-          Kto to jest ? – powiedzieli jednocześnie Caro i Stefan . Tyle ,że jemu chodziło o Jacka ,a jej o mnie .

-          To Jack , mój nowy znajomy . Nie gniewasz się za bałagan w pokoju ?

W odpowiedzi tylko westchnął .

-          Caroline to moja i Damona znajoma z dzieciństwa . Heidi Santino . Co ten chłopak tutaj robi ?

-          Już wychodzi . Prawda ? – to ostatnie skierowałam do Jacka .

-          Prawda .

-          To świetnie, kochanie . – Po czym na niego wskoczyłam i namiętnie go pocałowałam – Pa – powiedziałam wyskakując z jego ramion

Jack szybko wyszedł ,a ja skierowałam się do Damona .

-          Damiś – wymruczałam i powtórzyłam scenkę którą odegrałam przed chwilą z Jackiem.

Kiedy skończyliśmy się całować ,odwróciłam się do pozostałych ,a potem z powrotem do Damona .

-          Zanieś mnie do siebie . –szepnęłam ,ale na tyle głośno żeby inni usłyszeli .

On w odpowiedzi ugryzł mnie w ucho ,a ja zaśmiałam się . Wziął mnie niczym pannę młodą ,przeprowadził koło zdumionych spojrzeń Stefana, Eleny oraz Carolien i zaniósł mnie do swojego pokoju … Nie myślcie sobie zboczeńce jedne ! Nie pieprzymy się kiedy tylko jedno z nas spotka drugie . Zeszliśmy na dół żeby się napić . Ja także po to żeby wyśmiać Stefana . Usiadłam sobie na kanapie ,a Damon na fotelu i czekaliśmy na młodszego Salvatore .

-          Nie patrz tak na mnie .

-          Odbiło ci?

-          Oszczędź mi kazania . Posłuchaj …

Wtedy do środka wpadł wampir i dźgnął Stefana kawałkiem szyby . Damon błyskawicznie go odciągnął ,a ja wyjęłam z piersi Stefana te szkło . Wtedy wpadła druga wampirzyca . Stałam do niej tyłem i jej nie widziałam . Pociągnęła mnie do tyłu za barki . Wydrapała mi oczy i rzuciła się na moją pierś ,ale Stefan ją odciągnął . Zaczęli się szarpać ,a ja próbowałam cokolwiek zobaczyć. Skubana ,chciała mi wydrzeć serce własną ręką . Rana jeszcze się nie zagoiła ,a ja nie mogłam przez to wstać . Usłyszałam łoskot . Coś się rozwaliło . Potem kolejny dźwięk , chyba Stefan wbija kołek w tą wampirzycę . Słyszę jak skamle i umiera . Jeden ucieka .

-          Cholera .

-          Pamiętam ich . Z 1864 roku . Byli w grobowcu .

-          Tak . Skoro o tym mowa …

Wtedy w końcu mnie zobaczyli i do mnie podbiegli .

-          Heidi ! – krzyknął Damon .

-          Spokojnie nic mi nie jest . Małe problemy ze wzrokiem i życiem . Wszystko w porządku .

-          Zaniosę cię do pokoju .

Podniósł mnie i zaniósł do swojej sypialni . Delikatnie położył mnie na łóżku i pogłaskał po policzku .

-          Najgorzej oberwałaś .

-          Nie biadol tu nade mną . Zaskoczyła mnie i tyle . Idź na dół , pomóż Stefanowi ogarnąć ten bałagan . Nie chcę rano wejść na jakąś drzazgę . Ja tu poleżę i jak wrócisz to będę wyglądać normalnie . Obiecuję .

Westchnął .

-          Okey. – pocałował mnie w czoło – Przez chwilę myślałem ,że ona cię zabiła .

-          Jeszcze żyję i zdążę doprowadzić cię do szału  , na serio . Bywałam w gorszych sytuacjach .

Co nie zmienia faktu, że się o ciebie martwię .

-          Pij .

-          Krew z torebki ?

-          Nie marudź ,jesteś na to stanowczo za stara .

-          Nie wytyka się damie wieku .

-          Pij . To ci pomoże szybciej wyzdrowieć .

-          Ale ty jesteś troskliwy . Nie przesadzaj ,już nic mi nie jest .

-          Ta ,ale chciałbym jeszcze dzisiaj zobaczyć twoje oczy w normalnym stanie ,więc …

-          Dobra , dobra już piję .

Potulnie wypiłam zawartość dwóch torebek .

-          Okey . Już wystarczy . Mógłbyś przynieść mi coś do jedzenia ?

-          Już lecę . Na co masz ochotę ?

-          Cheeseburger ,albo lepiej dwa , frytki i jakiś napój .

-          Co mam skoczyć do McDonalda ?

-          Mógłbyś .

-          Niedługo przyjdę .

Pocałował mnie w czoło i wyszedł .

Tak . Zgadza się . Jem normalne ,ludzkie jedzenie . Innym tłumaczę ,że po prostu lubię je jeść ,tak po prostu i ,że dzięki temu łatwiej jest mi normalnie się zachowywać przy ludziach . Prawdę zna tylko Damon , Lee no i znała też Lexi . Otóż chodzi o to ,że nie jestem zwykłym wampirem i nie jestem nim do końca . Znaczy tak posiadam wszystkie plusy i minusy wampirzego życia ,ale potrafię więcej niż wampir . Otóż za moich żywych, ludzkich czasów byłam … czarownicą . Tak wiem to nie możliwe , bo czarownica kiedy zmienia się w wampira traci swoją moc , ale ze mną tak nie było . Jakieś 1000 lat temu zostałam przemieniona w wampira , przez jednego z pierwotnych wampirów . Pierwotni to pierwsze wampiry znane światu . Najstarsze ze wszystkich . Nie może ich zabić zwykły kołek , nie zginą w ogniu , nic ich nie powstrzyma oprócz jednej ,śmiertelnej dla nich rzeczy . Kołka ze specjalnego rodzaju drzewa ,które rosło w ich czasach .

Ja byłam pierwszym wampirem ,którego jeden z pierwotnych przemienił . Urodziłam się ze związku dwóch czarodziei ,już jako mała dziewczynka byłam pełna mocy . Kiedy wampir mnie przemienił to …

                                                                           ***
Okey , retrospekcje dodam wraz z następnym wpisem , albo zeedytuję ten ;)
Jeżeli padnie na tą drugą opcję , to aktualizacja będzie prawdopodobnie gotowa jutro .
Muszę jeszcze sprawdzić jedną rzecz co do której nie mam pewności ;)
Zapraszam, jak zwykle , do komentowania i zostawiania linków do swoich blogów ;*
Bye , do napisania 
                                                                           ***
Mystic Falls , około tysiąc lat temu

Dwudziestoletnia dziewczyna z rozwianymi, rudo-brązowymi  włosami siedzi na łące i robi wianek . Nagle podnosi głowę i zauważa , że już się ściemniło . Matka ostrzegała ją , aby zawsze wracała na noc do domu . „W mroku kryją się różne bestie”- mawiała – „A ty jesteś moją jedyną córką , nie chcę cię stracić.” Podniosła się i ruszyła w stronę lasu . Musiała się przez niego przedostać i będzie już w osadzie . Usłyszała , odgłos łamanej gałązki . Rozejrzała się dookoła , ale jej promieniujące zielenią oczy niczego nie mogły dostrzec przez mrok . Potknęła się o wystający korzeń . Upadając rozdarła sobie skórę na nadgarstku . Z rany zaczęła lecieć krew . Dziewczyna spojrzała na swój przegub i zamarła w bezruchu . Życiodajna ciecz zawsze zwabiała jeden z rodzajów bestii , przed którymi matka zwykła ją ostrzegać . Podniosła się i czym prędzej ruszyła w stronę wioski . Dyszała z wysiłku i słyszała jak krew szybko płynie w jej żyłach . Wtem pojawił się przed nią przystojny mężczyzna . Na pierwszy rzut oka można było powiedzieć , że jest niewiele starszy od niej , ale ona wiedziała o nim coś więcej . Jej obawy potwierdziły się . Twarz młodzieńca momentalnie się zmieniła , z ludzkiej na demoniczną . Prędko uchwycił jej nadgarstki w bezlitosnym uścisku .

-          Nie zrobię ci krzywdy , moja droga Heidi . – rzekł – Będziesz moim eksperymentem . Chcę czegoś spróbować …

Przerwał i rozgryzł sobie nadgarstek . Przystawił go dziewczynie do ust i ta mimowolnie zaczęła pić . Próbowała się wyrwać , ale to było bezcelowe , mężczyzna był silniejszy niż jakikolwiek człowiek czy czarownik . Wreszcie przypomniała sobie o zaklęciu , którego nauczyła ją matka . Skupiła się , a wampir zaczął wić się z bólu . Próbowała uciec , ale nie udało jej się . Niklaus Mihaelson zręcznie skręcił jej kark . Ukląkł nad jej martwym ciałem i czekał co będzie dalej .

Heidi ocknęła się . Zaczerpnęła gwałtownie powietrza . Spostrzegła twarz swojego oprawcy i szybko się odsunęła . Za szybko jak na zwykłego człowieka …

-          Coś ty uczynił ?

-          Działa. – odpowiedział – Moje przypuszczenia okazały się słuszne . Wypiłaś moją krew , umarłaś , a teraz jesteś wampirzycą .

-          Nie . Nie mogę . Jestem czarownicą, służę naturze . 

Próbowałam wzniecić płomień myślą , ale nie mogłam .Nie czułam przyrody , nie miałam z nią takiego związku , jaki ma każda wiedźma .

-          Moja moc … Straciłam swoją moc . Coś ty zrobił ?!

Krzyknęłam w jego stronę i rzuciłam się do ucieczki . Z wyostrzonymi zmysłami szybko powróciłam do domu , ale tam spotkałam się z kolejną niespodzianką. Nie mogłam wejść do środka .

-          Matko ?

Z wnętrza chaty ujrzałam moją rodzicielkę .

-          Heidi , czemuś tak późno wróciła ? Wejdź do środka , czym prędzej .

Ponownie spróbowałam , tym razem przeszłam bez problemu .

-          Matko , Niklaus przemienił mnie . Jestem wampirzycą , ja nie chcę tym być . Matko !

Upadłam na podłogę i zaczęłam płakać . Kobieta chwyciła mnie w objęcia , ale szybko się odsunęła .

-          Czuję od ciebie śmierć . Nie . Nie pozwolę na to .

Zabrała mnie do największej izby i kazała mi się położyć na środku pomieszczenia co też zrobiłam. Zapaliła wszystkie świece w pomieszczeniu .

-          Co się stało ? – zapytał mój ojciec , który dopiero co wszedł do pokoju

-          Nasze dziecko … Dotknij ją .

Uczynił to , ale tak samo jak matka odsunął się .

-          Nie …

-          Chcę to odwrócić.

-          Jak ?

-          Podaj mi ręce . Duchy nam pomogą . Ona miała wielką moc …

Złączyli ręce nade mną . I zaczęli wzywać umarłe wiedźmy .

Zawiał wiatr , a ja usłyszałam szepty .

To już jej los … Umarła nie możemy jej zawrócić ..

-          Proszę ! Pomóżcie jej to moja córka ! Miała moc , wielką moc !

Wielką moc ... Musiałabyś się poświęcić . Ty i twój mąż .

-          Tak, zrobię to !

-          Nie , matko !

-          Zrobię co będzie trzeba .

Wiedźmy zaczęły proces przywracania mnie do świata żywych , przywracały mi moce . Były już w połowie, kiedy mój ojciec krzyknął :

-          Nie ! Ona już przepadła !

Przerwał krąg , który stworzył z moją matką . Wszystko ustało . Wiatr , szepty , świece zgasły , a moja matka padła na ziemię .

Podniosłam się i przykucnęłam przy niej . Nie żyła .

Znów pojawiły się szepty .

Nie zostało dokończone .

Jej matka zapłaciła …

Ale ojciec nie !

Uszanujmy jej ofiarę . Pozwólmy jej córce być w połowie …

Powinnyśmy ją zabić !

Może się przydać …

Wtedy szepty ucichły , ale aż po dzień dzisiejszy często słyszę jak ponownie się odzywają . Zostałam mieszańcem wampira i wiedźmy . Moja matka umarła dla mnie , ale ojciec nie chciał. Znienawidziłam go , przez to co spotkało moją rodzicielkę , a on mnie .